Узду пазбавілі гарачага хлеба
Сёньня на мітынгу прадпрымальнікаў у Менску будзе абараняць свае правы і Віктар Крываль з Узды. На ягоным лёзунгу надпіс: "Людзям цяжэй, чым у акупацыю".
Віктар Крываль – уладальнік "Мясной крамы" у райцэнтры Ўзда. Месьцічы не мінаюць яе, бо ўжо некалькі гадоў толькі тут акрамя іншых прадуктаў можна было купіць і гарачы менскі хлеб.
– Цяпер мая крама пад замком, – паведамляе прадпрымальнік, – у адпаведнасьці пункта 1.1 прэзыдэнцкага ўказу №760 я мушу звольніць трох наёмных прадаўцоў і перарэгістравацца зь ІП у так званы ПУП (прыватнае ўнітарнае прадпрыемства). Лічу, што гэта несправядліва. Мне давядзецца наймаць бугальтара і касіра, карыстацца абавязковымі паслугамі банкаўскай інкасацыі, выконваць абавязковыя распараджэньні мясцовай улады на нарыхтоўку сена, паліва для калгасаў ды іншыя падобныя прымусы.
Са словаў Віктара Крываля, ён накіраваў пісьмовыя паведамленьні, што сышоў у чарговы адпачынак з 1 па 31 студзеня ў тры дзяржаўныя ўстановы – Узьдзенскі райвыканкам, мясцовы аддзел сацыяльнага абслугоўваньня насельніцтва і раённую інспэкцыю Міністэрства па падатках й зборах.
У дакумэнтах ёсьць арыгінальная прыпіска. Тлумачыць спадар Крываль:
– Заявіў, што вымушаны пайсьці ў адпачынак у сувязі з увядзеньнем ад 1-га студзеня антынароднага ўказу прэзыдэнта Рэспублікі Беларусь №760. Дарэчы ні ў адной з трох дзяржаўных установаў чыноўнікі не аспрэчвалі такі запіс, зарэгістравалі заяву.
Відавочна,трэба паведаміць пра іншыя выпадкі прынцыповасьці Віктара Крываля. Гэта дазволіць зразумець, чаму слову антынародны ў заяве Віктара Крываля не пярэчылі чыноўнікі.
– Напрыканцы 2007 году сышоў тэрмін папярэдняй ліцэнзіі Ўздзенскага райвыканкаму на дазвол розьнічнага гандлю. Каб падоўжыць ліцэнзію, я загадзя зьвярнуўся ў розныя службы і, як гаворыцца, да апошняй кропкі выканаў іх патрабаваньні ў адпаведнасьці гандлёвых плошчаў існуючым строгім патрабаваньням. Да прыкладу, паліцы для хлеба не датыкаюцца да сьцяны, яны закрытыя шклом, сьвежыя буханкі не ляжаць адна на другой і г.д і т.п.
У верасьні 2007 году Віктар Крываль зьвяртаецца да галоўнага санітарнага ўрача раёна Аляксандра Андросіка. Той пагаджаецца ўзгадніць асартымэнт тавараў у краме Віктара Крываля. Прачытаў урач сьпіс, выкрасьліў ў ім радок "хлеб і хлебабулачныя вырабы", зацьвердзіў сваё выпраўленьне пячаткай.
– Я раблю выгляд, што згодны з гэтым свавольствам урача Андросіка, забіраю падпісаны ім дакумэнт і ўжо ў сваім офісе хаваю ліцэнзію ў сэйфе. Паціраю рукі: пралічыўся пан Андросік! Ніводзін дзяржаўны дакумэнт у дачыненьні да розьнічнага гандлю не патрабуе асобнай ліцэнзіі на продаж хлеба!
І ўсё ж такі ціск на прадпрымальніка абрынуўся. Справа нават трапіла ў Менскі абласны гаспадарчы суд. Але й там выйграў спрэчку прадпрымальнік!
Усё ж гарачага менскага хлеба жыхары Ўзды пазбавіліся. Ад 1 студзеня, па прычынах пералічаных вышэй, "Мясцовая крама" зачыненая. Мясцовыя жыхары ўсхваляваныя. Пэнсіянэры, настаўнікі ды іншыя людзі спачуваюць Віктару Крывалю, кажуць:
– Для нас адмянілі льготы, а цяпер і вас "зарэзалі".
На мітынг у Менск Віктар Крываль змайстраваў лёзунг: "Людзям цяжэй, чым у акупацыю!"
– Напісаў гэта па пажаданьню вэтэранаў Андрэя Смаляка, Віктара Івашына, Людмілы Старажовай ды іншых, – гаворыць Віктар Крываль, – яны перажылі некалі акупацыю і крыўдуюць, што й цяпер над імі зьдзекуецца беларуская ўлада.
