Чаму Бяляцкі з першага “І” неўзлюбіў савецкую педагогіку
Алесь Бяляцкі пайшоў у школу №5 горада Светлагорску у 1969
годзе. З першага да апошняга класа адвучыўся там. Школа была зусім побач
з домам, літаральна ў адной хвіліне хады, праз дарогу.
З ранняга дзяцінства хлопчык быў вельмі самастойным. У кнізе Аляксандра Тамковіча «Шлях Алеся Бяляцкага» сам ён узгадвае: «У першы клас у школу пайшоў сам, без бацькоў, не хацеў, каб яны ішлі са мной. Вучняў было шмат, таму патрапіў я аж у першы «І». Клас у нас быў вельмі дружны. Ужо ў старэйшых класах ездзілі на бульбу, на буракі, самавольна хадзілі ў паходы. Не толькі ў школе, але і па-за ёй мы ўвесь час “тусаваліся” разам. Што толькі не рабілі!.. Напрыклад, разам выпілі шмат партвейну. Дарэчы, паступілі ў інстытуты і ўніверсітэты потым амаль усе, бо вучыліся добра.».
Алесь ад нараджэння быў ляўшой, як і ягоны бацька Віктар Усьцінавіч. У першым класе вельмі прыгожа і акуратна пісаў, почырк быў проста каліграфічны! Дзетак у тыя гады вучылі пісаць пер’евай асадкай, пяром «зорачка» і фіялетавым чарнілам. Але настаўнікі прымусілі хлопчыка перавучвацца, быць ляўшой тады проста забаранялася. І почырк адразу сапсаваўся. Алесю пастаянна заніжалі адзнакі менавіта за дрэнны почырк, за памаркі, за тое, што, да прыкладу, нахіл быў ня ў той бок.
