Бацькі Аляксандра Малчанава спадзяюцца на касацыю

Мама асуджанага на тры гады калоніі строгага рэжыму за ўдзел у падзеях на Плошчы Аляксандра Малчанава распавяла, што сын паведаміў ёй пра рашэнне падаць касацыйную скаргу.

Бацькі Аляксандра жывуць у прыватным сектары недалёка ад барысаўскага чыгуначнага вакзалу. Хата маленькая і даўно патрабуе рамонту (гэта б трэба было ўбачыць агітпрапаўскім журналістам, якія запэўніваюць насельніцтва, што апазіцыянеры прадаліся Захаду і жывуць як сыр у масле). Першае, што бачыш, заходзячы ў дом– па-варварску выламаныя ўваходныя дзверы. «Гэта калі Сашу спецназ браў, - тлумачыць мама асуджанага Галіна Андрэеўна. - Яны ж не чакалі, пакуль мы дзверы адкрыем, біліся так, што страшна было! Як быццам мой Саша - узброены злачынец-забойца, які будзе адстрэльвацца! Іх столькі было! У доме ўсе не змяшчаліся ... Цяпер, калі чытала заяву Міхалевіча, веру ў тое, што катаванні ёсць. Калі б вы бачылі, з якой жорсткасцю сыну заламалі рукі назад, апранаючы кайданкі! Я ледзь прытомнасць не страціла, усё спрабавала іх уціхамірыць, крычала: «Што ж вы робіце!».

Бацькі Аляксандра Малчанава - пенсіянеры. Маме 64 гады, яна пакутуе хваробай Паркінсона, бацька, якому ўжо за 70, амаль не ўстае з ложка. Зараз вось новая бяда - адзіны сын асуджаны на тры гады калоніі строгага рэжыму.

«Саша спакойны, не скардзіцца ... як і звычайна»

Галіна Андрэеўна вельмі перажывае за сына. Двойчы ездзіла ў сталіцу, каб перадаць Сашы прадукты і неабходныя рэчы. Было ў іх і спатканне. «Я так хвалююся - тры гады могуць быць вырваны з жыцця Сашы. І якія гады! Ён жа вучыцца завочна ў Міжнародным гуманітарна-эканамічным інстытуце ў Мінску. Значыць, на вучобе можна паставіць крыж. А  ўжо на трэцім курсе ... Саша на спатканні быў спакойны, я нават здзівілася. Суцяшаў мяне, усё казаў, мама, маўляў, не хвалюйся, усё будзе нармальна ... Не скардзіўся, запэўніваў, што ў яго ўсё ў парадку. Так, бо ён заўсёды такі - ніколі мне ні на што не скардзіўся, каб не турбаваць ».

Бацькі Малчанава не задаюць сабе пытання, ці варта было сыну рызыкаваць і ісці на Плошчу. Яны лічаць, што ён нічога крымінальнага сваім удзелам у мірнай акцыі не здзяйсняў, толькі здзіўляюцца жорсткасці прысуду. Але вось пражыць тры гады немаладым і вельмі нездаровым людзям без Сашы здаецца цяпер невыносным. "У нас цяпер адна надзея, - кажа Галіна Андрэеўна. - Стала вядома, што Саша ўсё ж вырашыў падаваць касацыйную скаргу. Вось сталі ўжо прысуды мякчэй выносіць астатнім зняволеным. Можа, і Сашы б на гэтай хвалі тэрмін скасцілі ».

Галіна Андрэеўна падзяляе палітычныя погляды свайго сына. «Я БТ не гляджу, усю інфармацыю чэрпаю з інтэрнэту, з незалежных сайтаў. А хлусня гэта БТ-шная не для мяне. Вось і цяпер усё пра Сашу чытаю ў інтэрнэце ".

У бядзе не пакідаюць

Зразумела, што бацькам Аляксандра Малчанава зараз цяжка не толькі маральна. Цяжкае матэрыяльнае становішча таксама дае пра сябе знаць. На пытанне, чым трэба дапамагчы, Галіна Андрэеўна адказваць саромеецца. «Так, накшталт, усё ў нас ёсць», - апускае вочы і маўчыць.

І тым не менш, дэмакратычныя структуры іх без падтрымкі не пакідаюць. Цяпер шмат што для сям'і робіць фонд падтрымкі рэпрэсаваных “Салідарнасць” ім. Кастуся Каліноўскага. Самае галоўнае зараз - паставіць новыя дзверы. Даведаўшыся пра гэта, дэмакратычныя структуры Барысава вырашылі дапамагчы. Так што новыя дзверы замест выламаных спецназам будуць пастаўлены ў бліжэйшы час.

Ды і надалей сям'ю Малчанавых без увагі не пакінуць, дапамогуць перажыць гэтую бяду.

«Праваабарончая хроніка»